مولای من و آقای من

هر روز سحرگاهان، در دعای عهدم ، با اشک دیدگانم و با مژگانم راهت را آب و جارو می کنم

و همچون یعقوب چشم به راهت می نشینم .

شنیده ام که یکی از همین جمعه ها می آیی ، یکی از همین جمعه هایی که وقتی به آخر

می رسد و خبری از شما نمی شنوم ، باید روزها را به انتظار بنشینم که جمعه بعد فرا برسد 

 و چقدر این روزها سخت می گذرد.

و عصر پنجشنبه چه شورانگیز است .

به امیدی که «  شاید این جمعه بیایی ، شاید . . . »

یوسف زهرا س ، آقاجان ، پس کی میایی ؟

چشم در راه کسی هستم

کوله بارش بردوش

افتابش در دست

خنده بر لب ، گل به دامن پیروز

کوله بارش سرشار از عشق و امید

با سلامش شادی

در کلامش لبخند

از نفس هایش گل می بارد

با قدم هایش گل می کارد

مهربان ، زیبادوست

روح هستی با اوست

قصه ساده ست ، معما مشمار

چشم در راه بهارموعود

 آری

چشم در راه بهار ....!

نوشته های دیگران ()